Meša Selimović 1910-1982. (Tvrđava) ,,Mogu da mislim šta god hoću, učiniti ne mogu ništa. U današnjem svijetu ostaju nam samo dvije mogućnosti, prilagođavanje ili vlastita žrtva. Boriti se ne možeš, kad bi i htio, onemogućiće te na prvom koraku, pri prvoj riječi, i to je samoubistvo, bez dejstva, bez smisla, bez imena i uspomena. Nemaš mogućnosti da kažes ono što ti je na srcu, pa da poslije i stradaš! Premlatiće te da ne progovoriš, da iza tebe ostane sramota ili ćutanje. “
Istorija Crne Gore, isprepletana neobična puna kontrasta u borbi za sticanje svoje slobode i nezavinosti dala je brojne žrtve na oltaru koji se zove Crna Gora. Teško je bilo kroz dugu, složenu i burnu istoriju čuvati, graditi i izgraditi našu lijepu Crnu Goru. Prešli smo put od gora, planina i mora sa dinastijama: Vojisljavljevićima, Balšićima, Crnojevićima i Petrovićima. Duklja, Zeta i Crna Gora. Crna Gora je prva je u svijetu imala državnu ćiriličnu štampariju. Naime, 4. januara 1494. iz Crnojevića je štamparije izašao Oktoih prvoglasnik. Razvijali smo se kroz vjekove branili svoju slobodu čuvali svoj identitet i integritet. Malena Crna Gora optočena planinskim draguljima na obali Jadranskog mora, priznata i uvažavana od svih onih koji su je pohodili kao putopisci, vojskovođe, diplomate, geografi, istoričari, botaničari i ostavili najljepša pisana svjedočanstva o njoj. Zemlja gorštaka đe je svaki kamen suzom i krvlju ispisan. Prošavši periode od knjaževine (1852-1910) Ne zaboravimo da Crna Gora slavi jedan od svojih najvećih praznika – Dan državnosti 13 jula, kada je na Berlinskom kongresu 1878. od velikih sila priznata kao nezavisna država, potom Kraljevine Crne Gore (1910-1918) slavne dinastije Petrovića do njihove detronizacije i progona i sloma od strane Karađorđevića i sramne i nelegalne Podgoričke skupštine i Srbije egzila u Italiju a kasnije u Francusku ukidanja i asimilacije naše svete i apostolske CPC. Zatim je došla utopistička ideja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (1918-1929), potom Kraljevina Jugoslavija (1929-1941).
Godine 1941. slavnog 13. jula pod vođstvom KPJ ustali su svi narodi u Crnoj Gori: Crnogorci, Srbi, Hrvati, Bošnjaci, Albanci, muslimani, katolici, pravoslavci sve tri konfesije u odbrani tekovina bratsva i jedinstva. Crna Gora je nakon II Svjetskog rata povratila svoje ime u SFRJ. No nakon raspada SFRJ brojni nacionalisti raznih boja i ideologija potpomognuti narastajućim velikosrpskim nacionalizmom i AB revolucijom uz zdušnu podršku Miloševića, SANU i SPC plasiraju svoju ideju Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica u želji da stvore Veliku Srbiju. Na porostorima Hrvatske, Bosne dešavaju se brojni zločini, stradanja, paljenja, pljačke, progoni, ratni zločini i genocidi u kojima je učestvovala JNA i samozvani komadanti zla instruirani od Srbije. U prelomnim događajima Crna Gora ostaje taoc velikosrpske politike i njene ideologije ,,krvi i tla” predvođena SPC u Crnoj Gori i poslušnicima Miloševićevog ratno-huškačkog režima. Trebalo je izdržati, u danima Crnogorske sramote i pohoda na Dubrovnik ali isto tako i biti dovoljno hrabar i mudar da kroz anti-ratni miting LSCG na Cetinju zajedno sa svima onima kojima je Crna Gora u srcu i na srcu probuditi nadu u jednu novu ljepšu i bolju Crnu Goru.
Posle 88 godina svanula je majska zora najljepših boja. Referendum o nezavisnosti Crne Gore je bio referendum o državnoj nezavisnosti Republike Crne Gore. Održan je 21. maja 2006. godine. Prema zvaničnim rezultatima, većina građana koji su izašli na referendum se opredijelila za obnovu nezavisnosti Crne Gore. Od ukupno 484,718 građana sa pravom glasa, na referendum je izašlo 419,236 (86.49%). U prilog nezavisnosti se izjasnilo 230,711 građana, što je predstavljalo 47,5% u odnosu na ukupno biračko tijelo, odnosno 55,5% u odnosu na ukupan broj važećih glasova. Tokom referendumske kampanja mračna uloga SPC i Velikosrpskih kao i ruskih krugova je sve radila da aždaja srpskog nacionalizma nadjača borbu za naš identitet, kulturu, jezik i multikulturu manjinskih naroda.
Crna Gora je povratila svoju nezavisnost nakon 88 godina borbe, najljepšim demokratskim sredstvom olovkom. U tim teškim i prelomnim trenucima sa Crnogorcima su bili i svi pripadnici manjinskih naroda ja uvjek kažem moja braća za mene će to oni uvjek i biti Albanci, Bošnjaci, Hrvati i drugi koji su sebe zajedno sa nama utkali u zlatne niti zastave Crne Gore. Zajedno sa manjinskim ali istovremeno i konstituivnim narodima Crna Gora danas slavi 16 godina od svoje nezavisnosti datum vrijedan pažnje i poštovanja. Velikosrpski nacionalizam i srpski nacionalisti kako oni u Crnoj Gori, tako i oni iz Srbije nisu izvukli pouke iz prethodih osam decenija svoje okupatorske asimilacije ne samo u Crnoj Gori nego na prostorima Zapadnog Balkana.
POLITIKA OBMANE I OKUPACIJE CRNE GORE
Mjesecima pred izbore, Crna Gora bila je pod velikim udarom velikosrpstva, posebno preko glavnog instrumenta u njihovim rukama SPC. Zadnji talas nemira bio je zbog crnogorskog osporavanja pripadnosti imovine Srpskoj pravoslavnoj Crkvi, koja je tu imovinu dobila otimanjem, pljačkom i nasilnim gašenjem Crnogorske pravoslavne Crkve nakon velikosrpske okupacije Crne Gore 1918. godine Uz to je Crna Goru su potresali (protesti sa litijama protiv Zakona o vjerskim slobodama i dr.), četničkim skupovima, pritiscima iz Srbije i Republike Srpske. Nesmijemo zaboraviti da su manjinski narodi u Crnoj Gori bili tas na vagi državotvornosti, i redovno su se opredjeljivali za političke opcije samostalne Crne Gore, a protiv velikosrpske politike kojoj je središte u Beogradu, bilI su izloženi prijetnjama i drugim zastrašivanjima uoči izbora. Na parlamentarnim izborima 2020. godine došlo je do demokratske smjene vlasti. Izabran je novi premijer Crne Gore Zdravko Krivokapić uz zdušnu podršku pro-srpskih nacionalističkih i pro-ruskih partija kao i URE, Dritana Abazovića idejno ciljanog nezrelog lidera i političara koji je pogazio sve postulate demokratije. Ovu vladu obilježili su brojne afere, korupcija, nepotizam u svim sferama glavna ideja vodilja je bila SPC i ,,Srpski svet” Krivokapić se više bavio crkvom i ,,svetom vodicom” (lozom) na svim nivoima nastupile su čistke svega što je crnogorsko slično onim staljinističkim. Nastupila je politika okupacije Crne Gore predvođena SPC, pro-srpskim i pro-ruskim elementima uz zdušnu podršku Dritana Abazovića i URE koja je dala puni legitimitet negaciji svega crnogorskog.
BELVEDER SIMBOL SLOBODE, PATRIOTIZMA I HEROJSKE BORBE
Nakon smrti mitropolita SPC u Crnoj Gori Anfilohija glavnog sijača mržnje i razdora u Crnoj Gori, nastupio je izbor Joanikija Mićovića, poznatijeg kao JOANIKIJE NEDOSTOJNI. Za Crnogorce, čin ustoličenja 5. septenbra 2021. godine JOANIKIJA MIĆOVIĆA NEDOSTOJNOG u Cetinjskom manastiru, predstavlja „okupaciju“ Crne Gore, klerikalizaciju društva i pokušaj uvođenja Crne Gore u takozvani „srpski svet“. Da bi sprijećili ovo ustoličenje građani Crne Gore su 5 septenbra stali u odbrani Crne Gore i temeljnih prava na sopstveni identitet, crkvu i jezik. Tog herojskog jutra 5. septenbra kada se stvarala nova istorija Crne Gore u dimu suzavca, Dritana Abazovića, i sluga režima i bezbjedonosnioh službi ugušila se 42. Vlada Crne Gore. Pružen je žestok, ali miran građanski otpor svetosavskoj okupaciji, negaciji, vječitoj težnji Beograda i Moskve da se Crna Gora disciplinuje i asimilira u njihove velikodržavne projekte. Mitropolit JOANIKIJE NEDOSTOJNI isporučen je helihopterom na način kako nijedan pravoslavni mitropolit nije isporučen na svijetu. Patriote Crne Gore neće nikada oprostiti ni zaboraviti gumene metke, suzavce, hapšenja, progone sudske presude kojima je legitimitet dao lider URE, Dritan Abazović i njegova partijsko politička vrhuška i kamarila. Iako su i neki pro-crnogorski političari bili na Belvederu proživjevši sve ovo zajedno sa nama vrlo olako su ušli u 43. Vladu Crne Gore, Dritana Abazovića. Nemojte nikada zaboraviti mudri citat Ovidija koji se može lako primijeniti na premijera Abazovića. ,,Ako ste zdravog razuma, nemojte sanjati da će vam onaj koji vam je takvom brzinom pao u zagrljaj biti vjeran.“
Belveder će nas obasjavati svojom slobodom i sjajem i ovog 21. maja. 2022. godine. On će novim generacijama mladih pokazati samo jedan i jedini put kojim treba da idu narodi u Crnoj Gori. Mladi će na primjeru Belvedera naučiti kako se voli i brani svoja država od onih kojima je ona samo moneta za potkusurivanje srpskih i ruskih intresa na Zapadnom Balkanu ali i onih koji su spremni da za političke funkcije prodaju Crnu Goru, zarad ličnih intresa. Koliko ponosa u par riječi, zbog kojih se mnoga „koplja lome“, mnog sukobi na sociološkom, društvenom, kulturnom, vjerskom, ideološkom i drugom nivou. „NAŠA ZEMLJA DRŽAVA I DOMOVINA I NAŠ BELVEDER !“
DA JE VJEČNA CRNA GORA
