Na prijedlog FK “Podgrmeč” iz Sanskog Mosta, na ceremoniji Proglašenja najboljih sportista Bosne i Hercegovine, održanoj 27. januara 2022.g. u Bihaću, Emir Tabaković je dobio nagradu za životno djelo u oblasti sportskog novinarstva.
“Emir je jedna velika sportska i ljudska veličina. Drago mi je zbog nagrade koju je dobio. Ponosan sam da imam Emira za prijatelja”, nakon dodjele nagrade izjavio je predsjednik žirija Vlatko Glavaš, leganedarni prvi kapiten Nogometne reprezentacije Bosne i Hercegovine. Sigurno je da ovo mišljenje dijele njegovi Dubičani, ali i brojni prijatelji i znanci s naših prostora.
Emir Tabaković – Knez je legenda krajiškog novinarskog sportskog pera; prvo sportsko pero regije, Republike, pa i šire, kompletnog ex jugoslovenskog prostora. Rođen je u sportskoj porodici 26.5.1945.g. u Banja Luci, jednom od najsportskijih gradova ex države i sav svoj život posvetio je sportu.
Porodica Tabaković je ostavila duboki trag u krajiškom fudbalu i uopšte u sportu, a naročito u zavičajnoj Bosanskoj Dubici, u kojoj su proveli pretežan dio života. Dubičani su ponosni na Smaila Tabakovića – Didu i njegove sinove Emira i Mirsada. Pune tri decenije bili su jedinstven trio, po kojem se moglo prepoznati ton i boju ne samo dubičkog sporta, već sporta uopšte.
Emir je živa sportska enciklopedija
I danas pamti kad se dogodio svaki važniji sportski događaj i k’o iz rukava će vam istresti imena učesnika i sve što je za taj događaj bitno. Sve je u njegovoj glavi. To se znalo i ranije, ali je još jasnije izašlo na vidjelo u poslu prikupljanja podataka za izradu Monografije za FK “Borac” iz Bosanske Dubice. Njegovo pamćenje je bilo glavni, a često i jedini, izvor informacija za sve sportske dođaje i aktere. Srednju školu Emir je završio u Bosanskoj Dubici, iz koje je njegova porodica ponikla i nju se vratila, a Pedagošku akademiju u Sarajevu. Radnu karijeru je počeo kao nastavnik, a završio kao novinar. Novinarstvom se počeo baviti u srednjoj školi. Visoku novinarsku školu je završio u Jugoslavenskom institutu za novinarstvo u Beogradu. Novinarstvo i sport dali su ton i obilježili njegov život.
U oblasti informisanja Emirov doprins je bez presedana. Pisao je za zagrebačka Vjesnikova izdanja, Sportske novosti, zagrebački “Večernjak”, “Arenu”, “Vikend”, “Studio”…Preko 40 godina je radio za Krajiške novine – banjalučki “Glas”, a punih 20 g. bio glasogovornik i glavni urednik novina banjalučkog privrednog giganta “Energomont”.
Tokom rata u rodnoj Banja Luci Emir je podnio velike torture, ponižavanje, hapšenje, odvođenje u logor “Rudice” kod Bos.Novog, u kojem je proveo 37 dana. Nakon razmjene zarobljenika, obavljene intervencijom legendarnog generala Armije RBiH Mehmeda Alagića, dolazi u Travnik, u kojem je vodio Press centar banjalučkog okruga, koji je pokrivao 17 opština. Kada je oslobođen Sanski Most seli se u grad na devet rijeka i u njemu formira lokalni medij Radio “Sana”, postaje njegov odgovorni urednik i prvi direktor. U tom periodu Emir je prvo u Travniku, a potom i Sanskom Mostu medijski pokrivao regiju i šire. Nekoliko godina unazad Emir je na sanskom mezarju sahranio svoju veliku ljubav Halimu-Mimu, koja mu je bila veliko ohrabrenje i životni potsticaj. U znak zahvalnosti cvijeće na njenom mezaru nikad ne vene.
Emir i njegova supruga Halima-Mima u herojskom Travniku
Za zasluge na medijskom polju Emiru je 2007.dodijeljena nagrada Sanskog Mosta “Najzaslužniji građanin u oblasti medija”, a dobitnik je i specijalne nagrade USK Bihać za razvoj sporta 2008.g. Iz Radio stanice je prešao u printani medij Unsko – sanske novine “Krajina”, u kojem je profesionalno radio i medijski pokrivao opštine Sanski Most i Ključ. Punih 15 g. je bio jedan od najaktivnijih dopisnika Dnevnog Avaza i Avaza – Sport, koji je izlazio dva puta nedeljno, a 1998. je proglašen “Novinarom godine Dnevnog Avaza”. Emir je naročito ponosan što je mnogo uradio za afirmaciju mladih igrača, od kojiħ su neki kao Ibričić, Subašić, Seferović … postali veliki europski fudbaleri.
Svi ga znaju pod imenom – Knez
Od dječačkih dana Emir je postao zaljubljenik sporta i aktivan sportaš. Nakon afirmativnog nastupa u juniorima dubičkog FK “Borac” odmah je prešao u prvu momčad i po prepoznatljivoj tehnici najboljeg banjalučkog fudbalera Tome Kneza dobio epitet “Knez”, po kojem ga znaju širom Krajine. Negova fudbalska tehnika bila je gledaocima dopadljiva i izazivala njihovo oduševljenje. Emir se potvrdio ne samo u nogometu. Aktivno je pratio sva sportska zbivanja kako na lokalnom, tako regionalnom i širem nivou, a u mnogima bio učesnik. Jedan je od osnivača, a duže vrijeme i prvi reket stonoteniskog kluba STK “Kozara”.
Pet desetljeća u medijima
Emir je danas pensioner. 55 godina je radio u prosvjeti I novinarstvu. Živi u Sanskom Mostu. Kao specijalni izvještač sa banjalučkim rukometašima, koji su 1976. osvojili Kup evropskih šampiona, obišao pola je Evrope, Azije i Afrike…Pri tom je upoznao mnoge države i u njima steko brojne prijatelje i svjetske prvake različitih sportova, pratio njihove uspjehe i o njima pisao. Emirova porodica je u pravom smislu riječi sportska. On, r. otac Smail i brat Mirsad su ugradili veliki dio sebe u sportski život Bosanske Dubice i regiju Bosanske Krajine, ponajviše u FK “Borac”.
Emir sa ocem Smailom Didom Tabakovićem, najstarijim sportskim radnikom ex Jugoslavije.
Emin Mulalić poznati dubički rukometaš je jednom izjavio: “Veliki čovjek, novinar, zaljubljenik u sport Smail Tabaković (Srce slatko) ostavio je iza sebe bezbroj anegdota, tekstova, nezaboravnih uspomena, a što je najbitnije ostavio je iza sebe sina Emira, koji je nastavio da radi ono što je čika Smail najviše volio, a to je – Sportsko novinarstvao, koje obavlja i danas sa velikim savršenstvom, na ponos svome ocu i svima nama”.
Pripremili: Nihad Krupić i Zijad Bećirević
